پیکر استاد خلیل الله خلیلی، شاعر و ادیب شناخته شده معاصر افغانستان پس از ۲۵ سال از درگذشتش، از پاکستان به کابل منتقل و در مراسم رسمی به خاک سپرده شده است.
آقای خلیلی در بهار ۱۳۶۶ در اسلام آباد، پایتخت پاکستان درگذشت و جسد او بر اساس وصیتش در گورستان آوارگان افغان در حومه شهر پیشاور به خاک سپرده شد.
اما اخیرا جسد آقای خلیلی از پیشاور به کابل انتقال داده شد و بر اساس تصمیم شورای وزیران افغانستان در محوطه دانشگاه کابل و در کنار آرامگاه سید جمال‌الدین افغان به خاک سپرده شد.
در مراسم خاکسپاری جسد آقای خلیلی اعضای خانواده او، شماری از اعضای کابینه، استادان دانشگاه کابل و دوست‌داران این شاعر شرکت کردند.
آقای خلیلی، متولد ۱۲۸۶ خورشیدی، یکی از بزرگترین شاعران کلاسیک‌سرای افغانستان بود و در عرصه پژوهشهای ادبی و تاریخی هم آثار زیادی از او به جا مانده است.
آثار هرات، سلطنت غزنویان، فیض قدس، احوال و آثار حکیم سنایی، از بلخ تا قونیه، یمگان، نی‌نامه، و عیاری از خراسان، آثار پژوهشی او هستند.
او پسر میرزا محمدحسین خان مستوفی‌الممالک، از شخصیت های معروف دوره امیر حبیب‌الله بود که به فرمان شاه امان‌الله اعدام شد.
این امر فرصت تحصیل در نهادهای رسمی را در یازده سالگی از خلیلی‌الله خلیلی گرفت، اما چند سال پس از آن مقامهای دولت امانی متوجه استعدادش شدند و او را به عنوان مستوفی بلخ تعیین کردند.
استاد در سالهای ۱۳۲۰ خورشیدی به معاونت دانشگاه کابل رسید، در ۱۳۳۰ رئیس اداره مستقل مطبوعات شد و ۱۳۳۲ مشاور ارشد مطبوعاتی محمدظاهر شاه شد.
آقای خلیلی در سالهای بعدی به کارهای دیپلماتیک رو آورد و چند سال سفیر افغانستان در عربستان سعودی و عراق بود.
این شاعر سیاستمدار پس از کودتای هفتم ثور/اردیبهشت ۱۳۵۷ از کارهای دولتی کناره گرفت و مدتی در اروپا و آمریکا بود، اما در سالهای آخر عمرش در پاکستان زندگی می کرد.
آقای خلیلی در این سالها در نکوهش اشغال افغانستان از سوی شوروی سابق و ستایش مجاهدین شعر سرود و مجموعه شعر اشکها و خونها را چاپ کرد.
این مجموعه در سالهای اخیر بارها چاپ شده و برخی دیگر از آثار آقای خلیلی هم در این سالها بازچاپ شده اند.
منبع: بی بی سی
