تنش ها میان کابل و واشنگتن یکبار دیگر زمانی آغاز شد که قبل از پذیرایی آقای چوک هاگل وزیر دفاع دولت جدید رئیس جمهور اوباما، رئیس جمهوری کرزی طی اظهارات تندی پيرامون مذاکره امریکايي ها با طالبان، خاطر نشان ساخت؛ بم هایی که در کابل و خوست منفجر شد، نمایش قدرت به امریکا نبود. بلکه در خدمت به امریکا و در خدمت به توجیهات و پیش بینی های پس از 2014 بود. که گویا  « در صورت خروج نیروهای امریکائی طالبان برگشت می نمایند… تا بدین وسیله بهانه ای به نیروهای آمریکایی برای ماندن در افغانستان داده باشند… و به ما هشدار داده شود که اگر امریکائیان اینجا نباشند، پس طالبان خواهند آمد.»

این سخنرانی خشم چوک هاگل وزیر دفاع و جنرال جوزف دانفورد فرمانده نظامی امریکا در افغانستان را برافروخت. جنرال دانفورد گفت: « ما جنگهای سختی طی 12 سال گذشته داشته ایم، ما خونهای خیلی زیادی طی 12سال داده ایم، ما کارهای زیادی طی 12 سال انجام  داده ایم تا نیروهای امنیتی افغانستان رشد کنند. ما هرگز فکر نمیکنیم که خشونت و بی ثباتی به نفع ما باشد.»

 این ها مواردی بود که سفر وزیر دفاع امریکا را با حاشیه های برجسته تر و پررنگ تر از متن سفر، توام نمود.

بيانات اخیر حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان پیام آوراین است که امریکائی ها افغانستان وآسیای میانه را  مفت و رایگان ترک نخواهند كرد، بلکه آن ها از خود برنامه هاي خاص و مخفی خود را دارند.  کوشش امریکائی ها برای تأسیس پایگاه های نظامی در افغانستان و تلاش آنها برای بدست آوردن مصؤنیت جرمی برای نیروهای مستقر آنان در افغانستان این مدعا را تقویت می بخشد. افزون برآن مواردی دیگری نیز وجود دارد که باعث خشم حامدکرزی گردیده است.

تماس و مذاکره امریکائی ها با طالبان، عدم حمایت امریکا از تلاش های شورای عالی صلح افغانستان و اعتماد امریکا بالای پاکستان در پروسه صلح با طالبان  همه مواردی اند که از یک سو تناقض گوئی در سیاست امریکا نسبت به افغانستان را نشان می دهد و از سوی دیگر با عث برگشت  روش های استخباراتی گذشته  ارتش پاکستان در این کشور خواهد شد كه نتيجه آن به قدرت نشاندن طالبان در سال 1995، در كابل بود.

طالبان به طور سنتی دشمنان تاجک ها در افغانستان شناخته شده اند تاجک هائی که ستون فقرات ارتش فعلی این کشور را تشکیل می دهند  و این امر باعث تشویش حامدکرزی می گردد چون می داند که سبب کامیابی طالبان در دهه نود کار استخبارات پاکستان علیه مجاهدین آن زمان که غالبا متشکل از تاجک هایی که به وطن دوستی ومخالفت با مداخلات پاکستان شهرت  دارند، بود.

عملیات نیروهای مشترک افغان و ائتلاف بین المللی علیه گروه های ترورستی چون جنگجویان طالبان و ( گروه حقانی شاخه افغانی القاعده) که در گوشه وکنار ( جنوب و جنوب شرقی ) افغانستان در حال مبارزه با نيرو های دولتي و ناتو قرار دارند، تا هنوز متوقف نگردیده است و این در حالیست که آرزوی حامد کرزی  تماس با رهبران طالبانی می باشد، که نمی خواهند برای او جایگاهی را در مذاکراتی که مربوط به آینده ایشان است، بدهند.

تنها چیزی که در حال حاضر باعث نگرانی قوت های بین المللی ایساف در افغانستان می باشد، فعالیت سازمان های ترورستی، خارجی و منطقه ای، در این کشور است.

 فقط چند روز بعد از طغیان کرزی، با پخش خبرنامه ای از باداشت یک فرمانده برجسته حرکت اسلامی ازبکستان که در بسیاری موارد تروریستی در شمال افغانستان دست داشته است در ولایت کندز خبر میدهد. در خبرنامه از افشای هویت شخص بازداشت شده خود داری گردیده و تنها او را « فرمانده برجسته» حرکت اسلامی ازبکستان یاد کرده است. این فرمانده در یک عملیات مشترک نیروهای افغان – خارجی در ولایت کندز بازداشت شده است، كه در بسیاری حملات تروریستی و قتل مقام های بلند حکومتی دست داشته و آنرا برنامه ریزی می نمود.

 قابل یاد آوریست که حرکت اسلامی ازبکستان در کنار گروه های طالبان وسازمان القاعده( به عنوان شاخه ازبکی القاعده)  مصروف جنگ علیه حکومت افغانستان ونیروهای ائتلاف بین المللی می باشد. سازمان مذکور در ولایات شمالی افغانستان به آموزش وپرورش جنگوجویان طالبان و القاعده می پردازد.

نیروهای بین المللی ایساف در سال گذشته سی وشش حمله را علیه افراد این گروه راه اندازی نمود که از آن جمله 16 حمله تنها  در ولایت قندز صورت گرفت.

 و در ماه های اول سال جاری ميلادي جنگجويان وابسطه به سازمان  ترورستی ازبکستان هشت بار مورد هدف نیروهای بین المللی  قرار گرفتند.

  با افزایش عملیات نظامی بین المللی با لای این گروه و اعلان خروج سی وجهار هزار سرباز امریکائی  الی سال 2014 از افغانستان نشان  می دهد که فعالیت های نظامی سازمان اسلامی ازبکستان در حال افزایش است.

حرکت اسلامی ازبکستان هم پیمان اصلی سازمان ترورستی القاعده وطالبان می باشد که در پاکستان و افغانستان فعالیت های نظامی دارند حرکت مذکور عملیات هائی را در اروپا نیز راه اندازی می نماید.

درسال 2010 حرکت اسلامی ازبکستان مسولیت کشتار 25 نظامی تاجکستان را به عهده گرفت وتهدید به انجام عملیات های بیشتری در آسیای میانه را نمود.

 در سال 2000 ميلادي وزارت امور خارجه امریکا این حرکت را شامل لست سازمان های ترورستي جهان ساخت.

 و در سال 2012 وزارت مالیه امریکا آقای ایوب بشیر ، رئیس لوژستیک حرکت مذکور را شامل لست سياه نمود.

بشیر که در مناظق تحت سلطه طالبان در پاکستان اقامت دارد، عضو شورای اجرایوی حرکت اسلامی ازبکستان بوده مسؤلیت جمع آوری  امکانات مالی  را  برای این حرکت به عهده دارد.

حرکت اسلامی ازبکستان بعد از آنکه مسولیت انجام عملیات های  ترورستی را بالای میدان هوائی بگرام درسال 2010  و عملیات  ترورستی در ولایت پنجشیر در سال 2011  وعملیات انتحاری بالای یک عراده خود روی نظامی در کابل طی سال 2011 را به عهده گرفت ، به عنوان هدف اصلی  نیروهای ویژه امریکا شناخته شده مورد هدف طیاره های بدون سرنشین ارتش امریکا قرار گرفت که در نتیجه رهبران این گروه هریک : ابوعثمان عادل ، عثمان غازی  و طاهر یولداش در عمليات هاي جداگانه کشته شدند.

گفته می شود فعالیتهای این حرکت در زمان یولداش (پس از 2001) منحصر به مناطق قبایلی بود در حالیکه عادل جانشین یولداش توانست دائره فعالیت های ترورستی این گروه را  تا شمال وشمال شرق افغانستان وهمچنان آسیای میانه گسترش دهد.

شرق میانه بزرگ به مشکلات و چالش های متعددی مواجه می باشد کرزی در حالیکه نقش پاکستان را به دیده شک می نگرد، بیم دارد که شکست بخورد و از پروسه خارج گردد.

امریکائی ها بخوبی می دانند که در مسأله افغانستان، نیاز به ایران دارند و پاکستان با درک این حقیقت با وجود هشدار امریکا حاضر شد تا قرارداد انتقال گاز از ایران را با آن کشور امضاء نمایند چون می دانست که امریکا در مرحله کنونی ناچار به باج دهی به ارتش و حکومت پاکستان جهت  همکاری و تأمین امنیت برای کاروان های نظامی امریکا که قرار است از افغانستان بيرون شوند  و از طریق بندرکراچی به کشور شان برگردند، می باشد.

امریکا در حال حاضر به پاکستان و ارتش آن جزيه مالی و نظامی می پردازد اما پاکستان آنرا بسنده نمی شمارد وخواهان باج دهی بيشتر سیاسی و بازگشت به استراتیژی امنیتی گذشته اش ( دهه 90 قرن بیستم)، می باشد.

 پاکستان امنیت خود را در مداخله در امور افغانستان دنبال می کند وآن را جزءلاینفک استراتیژی خود به حساب می آورد و از همین رو خواهان بازگشت به آن حال و هوا، می باشد.

اسلام آباد با زیرکی تمام، دستش را به سوی تهران دراز کرده و لوله انتقال گاز مورد نیازش را به انبار های گاز ایران متصل ساخت. چون می دانست که ایران در حال از دست دادن جایگاه خویش در سوریه، عراق و لبنان می باشد، و نیاز به پاکستان دارد.

ایران هم با ناگزیری تمام در حالی که در انزوا قرار دارد حاضر گردید با حفظ لبخندش به سوی کرزی، با پاکستان قرارداد صدور گاز را، امضاء نماید. ( این رویداد در واقع می تواند خط بطلانی باشد برای تمدید خط لوله انتقال گاز ترکمنستان به پاکستان و هند که سال هاست کشور های افغانستان و هند و امریکا در تقلای آن، اند. اما تداوم نا امنی های هدفمند در مسیر راه آن در خاک افغانستان که مورد استقبال اسلام آباد و تهران قرار دارد، این دو دهه تقلا را منجر به ناکامی ساخته است.)

ایران وپاکستان دوکشوری اند که برای به ثمر رسانی پروژه های خویش از سازمان های جهادی و ترورستی وابسته

به خويش، استفاده می نمایند. آيا اين بازي (برای تسلط افغانستان) ادامه خواهد داشت، اگر دارد تا چه وقت؟!

نویسنده: هدي الحسيني

منبع : روزنامه شرق الاوسط اول حمل 1392

برگردان: ابو پارسا

تعلیق:

گفته مي شود اين نخستين باريست كه در روزنامه هاي چاپ سعودي بويژه روزنامه شرق الاوسط كه بيشترين خوانده را در منظقه دارد، مطلبي به چاپ برسد كه در آن پرده از سياست مداخله گرانه پاكستان در افغانستان بر داشته شده باشد. در واقع اين رويكرد واكنش ضعيف اما در عين حال بسيار مهم و معنی دار در برابر تهور اخير پاكستان مبني بر قرار داد تمديد خط لوله انتقال گاز از ايران پنداشته مي شود. قرار دادي كه دولت سعودي و ايالات متحده با آن مخالف است.

خانم حنا رباني وزيرخارجه پاكستان قبلاً  در سفر رسميي كه به رياض داشت پيام دولتمردان سعودي را در مخالفت با عقد اين قرار داد را، با خود به اسلام آباد منتقل ساخته بود.

این رویداد در واقع می تواند خط بطلانی باشد برای تمدید خط لوله انتقال گاز ترکمنستان به پاکستان و هند که سال هاست کشور های افغانستان و هند و امریکا در تقلای آن، اند. اما تداوم نا امنی های هدفمند در مسیر راه آن در خاک افغانستان که مورد استقبال اسلام آباد و تهران قرار دارد، این دو دهه تقلا را منجر به ناکامی ساخته است.