پاکستان یک کشور کم طالعی است که سر نوشتش در شرق با هند؛ کشوری که از هر فرصت برای ضربه زدن به پاکستان استفاده میکند، و در شمال غرب با افغانستان؛ کشوری که خشن و غیرقابل اطمنیان می باشد، گره خورده است.

افغانستان به مراتب هندوی هند را نسبت به پاکستانی مسلمان با وجود این حقیقت که هند مرز مشترک با این کشور ندارد و از نظر ایدیولوژی هم موافق نیست، ترجیح میدهد. بجز از رژیم طالبان  در سال های 2001ـ 1996، تمام رژیم ها در کابل طرفدار هند و بر ضد پاکستان بوده اند.

 هند و افغانستان، که هر دو مورد حمایت امریکا قرار دارند، از 4  اکتوبر 2011  بدینسو شرکای استراتیزیک بوده، یکجا در فعالیت های تخریبی بر ضد پاکستان دست داشته اند.

 در حالیکه هند یک وسیله برای جلوگیری از رشد اقتصادی و سیاسی پاکستان، تخریب لیگ عوامی به رهبری بنگال ها و تجزیه پاکستان در سال 1971 بوده است، افغانستان یگانه کشور مسلمانی بود که با عضویت پاکستان به ملل متحد در سال 1947 مخالفت کرد.

در همدستی با اتحاد شوروی سابق و هند، افغانستان قیام بلوچ ها را در بلوچستان در سال 1973 مورد حمایت قرار داد. از سال 2002  بدینسو افغانستان در هماهنگی با امریکا و هند درگیر جنگ های پنهان در مناطق قبایلی و بلوچستان می باشد. این مثلث آرزومند است تا این دو منطقه را از بدنه پاکستان جدا نمایند و پشتونستان بزرگ و بلوچستان بزرگ ایجاد کنند.

رژیم کرزی که به وسیله امریکا گماشته شده است و در آن اتحاد شمال از نفوذ زیادی برخوردار می باشد، پاکستان را بخاطر حمایت طالبان و صدور دهشت افگنی از سرحداتش مورد سرزنش قرار می دهد.  بخاطر جلوگیری از به اصطلاح نفوذ تروریستان از پاکستان، افغانستان پیشنهاد پاکستان را برای حصارکشی و یا ماین فرش کردن مناطق در امتداد سرحدات دو کشور، همچنان رد کرد.

 افغانستان از این حقیقت چشم پوشید که پاکستان بیشتر از 1000 پوسته سرحدی را در مناطق مرزی مستقر کرده است در حالیکه فقط 200 پوسته آنها را در سرحدات خودش ایجاد کرده است.

 با تعقیب رد پای هند که این کشور از سال 1990 بدینسو پاکستان را متهم به صدور دهشت افگنی به کشمیر تحت اشغال کرده است، رژیم افغانستان نیز این آهنگ را زمزمه می کند تا جنگ مخفی ای را که با ابعاد گسترده از خاک افغانستان غرض بی ثباتی پاکستان ادامه دارد، پنهان نماید. کابل در صدد راه دیگر یعنی اعتراض پاکستان بخاطر مولانا فضل الله و گروپش که در سال 2009 به افغانستان فرار کرده بود، برآمد تا بعد از شروع عملیات هایی تحت عنوان راه راست، دولت افغانستان پناهگاه هایی درکنر و نورستان ایجاد کند. این گروپ که توسط اردوی ملی افغان ، RAAM و RAW مورد حمایت قرار دارد،  از سال 2010 بدین سو در صدور دهشت افگنی به مناطق مهمند، باجور، دیر و چترال دست داشته است.

رژیم حکمران در کابل طی سالهای اخیر در مقابل پاکستان  رفتار تعرض آمیز داشته است در حالیکه محاط به خشکه بوده، جهت واردات و صادراتش وابسته به مسیرهای خشکه و بندر های آبی پاکستان بوده است. این رژیم حضور سه میلیون افغان مهاجر را که پاکستان از سال 1979 بدینسو با یک قیمت گزاف از آن ها میزبانی می کند، نادیده می گیرد. آن ها نه تنها در محدوده کمپ مهاجرین زیر نظارت شدید قرار نداشتند بلکه به آنها آزادی کامل نیز داده شد تا سیاست کنند و ملکیت بخرند. مهاجرین متذکره علاوه براین که بار سنگینی روی اقتصاد کساد این کشور به مدت 33 سال بوده اند، از جمله  نگرانی های اجتماعی و امنیتی نیز به شمار میروند.

شبکه سی آی ای که در پاکستان عملیات دارد، جاسوس های شان را از میان مهاجرین افغان انتخاب میکند. نیروهای امنیتی پاکستان توانسته است بالای تهدیدات در رابطه به تروریست هایی که در کمپ های آموزشی در افغانستان توسط RAWدر قالب حمایت، جاسوسی و رهنمایی مورد آموزش قرار می گیرند، فایق آیند. حملات سنگین اخیر ازبک ها بالای فرودگاه پشاور به احتمال قوی توسط آن ها انجام یافته بود.

 افغانستان بخاطر این که هند در حدود 2 بیلیون دالر امریکایی روی پروژه های مختلف توسعه یی سرمایه گذاری کرده است، به آن مدیون است و برای ابراز سپاسگذاری همیشه تعظیم می کند. یکی از دلایلی که این کشور را مکلف بدان میداند اینست که رهبران اتحاد شمال هنگام حضور طالبان در قدرت از جانب هند مورد توجه قرار می گرفتند و عساکر پیاده شان نیز از طرف هند  در ایران تعلیم و تجهیز می شد .

افزایش نفوذ هند در افغانستان این کشور را کمک میکند تا پاکستان را دور بزند و مارکیت افغانستان را در دست داشته باشد. این کشور میخواهد تا با استفاده از افغانستان به حیث نقطه جهش سهمی در معادن آسیای میانه که تا بحیره کسپین امتداد دارد، داشته باشد. همین آرزومندی هند را ناگزیر می سازد تا بندرگاه چابهار را در ایران توسعه دهد و آنرا با رود دلارام زرنج وصل نماید.  هند فعلاً در صدد اعمار خط راه آهنی میباشد تا چابهار را با حاجیگک در افغانستان وصل کند. این اتصال سرک یا خط آهن نه تنها افغانستان را کمک می کند تا وابستگی آن به پاکستان کاهش یابد بلکه هند نیز به منظور تجارت با افغانستان و فراتر از آن منفعت می برد چون که کوتاه ترین مسیر یعنی بندر واگه برایش غیرقابل دسترس است.

با توجه به سرمایه گذاری هند در افغانستان، این کشور توقع نتایج اجتماعی، سیاسی، نظامی و اقتصادی را دارد. این کشور با حرص زیاد چشم به معادن وسیع آهن، مس، کوبالت و طلای افغانستان دوخته است. کمپنی های هندی هم اکنون از سوی کابل دعوت شده اند تا از معادنی که ارزش آنها به یک تریلیون میرسد، بهره برداری کنند. نظامیان هندی نیز نیروهای امنیتی افغان را آموزش می دهند و نهایت تلاش به خرج می دهند تا اردوی ملی افغانستان را وابسته به تولیدات دفاعی هند بسازند.

 کرزی فراموش می کند که او یک رهبر نا محبوب حتی در بین قبیله اش است و در دو دور انتخابات تا اندازه زیادی همکاری های پاکستان سبب شد تا او به حیث رئیس جمهور  انتخاب گردد. کرزی فراموش کرده است که در جریان جنگ افغان شوروی و طی جنگ های داخلی افغانستان، در کویته با او به صفت یک مهمان رفتار می شد. او و همکارانش قربانی های پاکستان را بخاطر عقب نشینی نیروهای شوروی و عواقب مخرب بارجنگ افغانستان که  تا امروز تحمل می کند، فراموش کرده اند.

هر وقتی که افغانستان مورد تعرض قرار گرفت، افغان های غیر روحانی یا فرار را به سایر کشورها انتخاب کردند یا همدست آن ها شدند و حتی تا اکنون از استعمال الفاظ زشت در برابر نیروهای اشغال گر که در ارتکاب  جرایم فجیع بر ضد افغان ها دست دارند، اجتناب می ورزند. آن ها علاقمند حضور دراز مدت نظامی امریکا در کشور شان اند. هنوز هم  موقف شان در مقابل پاکستان خصومت آمیز می باشد، علاوه بر آن افغان های غیر پشتون مثل تاجیک ها، ازبک ها و پشتون های که دری صحبت می کنند نیز در مقابل پاکستان کینه در دل دارند.

 رهبران اتحاد شمال و جنگسالاران دشمنی عمیقی با پاکستان دارند بخاطر اینکه با کمک این کشور طالبان به قدرت رسید. نفرت آنها در نتیجه شستشوی مغزی متداوم برنامه های فرهنگی RAW   تشدید شده است.

 هند سالانه 2000 بورس آموزشی برای دانشجویان افغان اعطا می کند. برای اینکه هند چهره گشاده خود را برای تمایل مردم به آن نشان دهد، مراقبت های طبی و  ادویه را در کلینیک ها به تمام مردم فقیر افغانستان بطور مجانی پیشنهاد کرده است.

 خصوصیات شخصیتی یک افغان تحصیل کرده و غیر روحانی و جنگسالاران اتحاد شمال مشابه به برهمنی ها و هندوهای افراطگرا در هند می باشد. آنها با نفرت بسوی پاکستان می نگرند و عادت دارند بخاطر گناهانی که کشورهای شان مرتکب شده اند، پاکستان را مورد سرزنش قرار دهند. آنها در قسمت خاک زدن به چشم دیگران ماهر اند تا و انمود کنند که قربانی تروریزمی شده اند که از حمایت پاکستان برخوردار می باشد. هنگام محتاجی تظاهر می کنند که رفقای صمیمی اند اما به مجردی که به مقصد شان رسیدند، خونسرد می شوند. در کل این نتیجه گیری غلط نخواهد بود که هردو (هند و افغانستان)، دو روی یک سکه اند.

هند رهبران اتحاد شمال را کمک می کند تا پاکستان را مورد اذیت قرار دهند. با چنین دید خصومت آمیز قدرتمندان در هند و پاکستان، رهبران ما چطور به این نتیجه ناگهانی جمپ میکنند که کمبود اعتماد بین پاکستان و هند و پاکستان و افغانستان به هم مرتبط است.

هند یک اینچ بسوی حل منازعات اساسی حرکت نکرده است در حالی که پاکستان زخم های درد ناکی را که هند برایش زده است، به فراموشی سپرده بخشیده است.

افغانستان در مقابل بزرگواری پاکستان که چهار تقاضای رئیس شورای عالی صلح افغانستان را پذیرفته است، عمل متقابل از خود نشان نداده است. فضل الله تا هنوز تسلیم داده نشده است، پناهگا های مصئون او مسدود نشده است و به پاکستان هیچ نقشی در مذاکرات صلح داده نشده است.

اعطای امتیازات یک طرفه و پالیسی باج دهی ما را  به هیچ جایی نمیبرد.

نویسنده : آصف هارون راجا

برگردان: ش پ پارسا

منبع : روزنامه پاکستانی opinion maker