طالبان نیز تاکتیک های جنگی خود را تغییر داده اند. هرچند آنها مناطق تحت تصرف خود را درجنوب افغانستان ازدست میدهند، اما به قتل مقام های عالی رتبه روی آورده اند…

با بازگشت سربازان اضافی امریکایی به کشور شان، طالبان ثابت ساختند که توانائی مقابله با بزرگ ترین عملیات نظامی که نیروهای ایتلاف غرب علیه آنها انجام می دادند، را دارند. این در حالی است که نگرانی ها از فاجعه یک جنگ داخلی دیگر در افغانستان بعد از خروج نیروهای خارجی از این کشور افزایش می یابد. آخرین قطعات 33 هزار نیروی اضافی بارک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده امریکا اواخر ماه گذشته ( سبتمبر) افغانستان را ترک کردند. حدود 112 هزار سرباز بین المللی تحت رهبری ناتو که در افغانستان باقی مانده اند، تا اواخر سال 2014 میلادی این کشور را ترک خواهند نمود. اگرچه ممکن است شمار کمی از نیروهای بین المللی برای انجام عملیات ضدتروریستی در افغانستان بعد از سال 2014 نیز باقی بمانند، اما سیاستمداران غربی تاکید می کنند که آنچه زمانی اوباما «جنگ خوب» نامیده بود، در سال 2014 به پایان می رسد. در آن صورت، گرچه ممکن است یک جنگ نامحبوب برای ناتو ختم گردد، اما برخی تحلیلگران پیش بینی می کنند که ممکن است حکومت مورد حمایت غرب در کابل از هم بپاشد و این کشور یک بار دیگر دچار جنگ داخلی بدتر از سال هاي 1990، شود. روزنامه با نقل قول از آقای کانداس روندو از گروه بین المللی بحران می نویسد: «من فکر می کنم فروپاشی نظام قطعي است اما فقط مساله، وقت آن است.». به باور این تحلیلگر، «آنچه در سال های 2014 و 2015 بر کابل حکمفرما می شود، هرج و مرج و خشونت است». وهمچنان می افزاید : فروپاشی این بار بدتر از فروپاشی گذشته خواهد بود چون از یک سو اسلحه زیاد در این کشور موجود می باشد واز سوی دیگر برای خشونت بیشتر زمینه سازی گردیده است. روز نامه می افزاید: گیلس دورونسورو، تحلیلگر مسایل افغانستان در «بنیاد کارنیگی برای صلح بین المللی» نیز تجدید کشمکش ها را در افغانستان بعد از خروج نیروهای بین المللی پیشبینی نموده بر گشت مجدد طالبان می تأکید کند. او در آخرین تحلیل اش از افغانستان نوشته است: «بعد از 2014، میزان کمک های ایالات متحده امریکا به حکومت افغانستان محدود خواهد شد، و بعد از یک مرحله جدید در جنگ داخلی، طالبان به قدرت خواهند رسید». البته این تحلیل ها در تضاد با این انتظار و پیش بینی کشورهای غربی و ناتو قرار دارد که تا سال 2014 نیروهای امنیتی افغانستان قادر به تامین امنیت و دفاع از کشور شان خواهند بود. آقاي روندو این ادعاها و انتظارها را «کاملاً غیرواقعبینانه» می داند و اشاره می کند که سربازان ( افغان) غالباً بی سواد و کمتر آموزش دیده اند، «هیچ تجهیزات هوایی ندارند، وهمچنان ظرفیت لوجستیکی وهمبستگی واقعی شان ناچیز می باشد. طالبان نیز تاکتیک های جنگی خود را تغییر داده اند. هرچند آنها مناطق تحت تصرف خود را در جنوب افغانستان از دست می دهند، اما به قتل مقام های عالی رتبه روی آورده اند، با حمله بالای اهداف مهم ونفوذ میان نیروهای امنیتی افغانستان باعث سر افگندگی دشمنان خویش گردیده اند. بگونه مثال ماه گذشته افراد مسلح طالبان بالای بزرگترین پایگاه ناتو حمله نموده شش بال طیاره جنگی متعلق به نیروهای هوائی امریکا را از بین بردند واین بزرگترین خساره آنها ( نیروهای هوائی امریکا) در یک حمله بعد از جنگ ویتنام بشمار می رود. روز نامه شرق الأوسط در ادامه گزارش می افزاید: یکی از اهداف اعزام سربازان اضافی امریکا به افغانستان، ایجاد فشار بیشتر بر طالبان و وادار ساختن آنها به میز مذاکره بود. اما این گروه متمرد و شورشی در ماه مارچ گذشته تماس های تازه آغاز شده را با مقام های امریکایی به دلیل تغییر در موضعگیری آنها وعدم آزادی شماری از زندانیان گوانتانامو، به تعلیق درآورده اند. گزارشگر درپایان با نقل قول از روز نامه نیویارک تایمز می نگارد که مسؤلین نظامی وملکی امریکا تا کنون به شکل نهائی احتمال رسیدن به توافق با طالبان را رد نمی کنند.

منبع : روزنامه شرق الأوسط چاپ رياض شماره 12366 شنبه مورخ 6 اکتوبر 2012